Odo Casel urodził się w 1886 roku w Koblencji (zachodnie Niemcy). Zaimponował mu opat Herwegen (zapoczątkował on badania kulturowe nad dziedzictwem chrześcijańskim, stworzył szkołę dziedzictwa kulturowego, jego
nauczanie przybliżało słuchaczy do Kościoła, odkrywając Jego wartości). Odo Casel studiował w Bonn i w Rzymie na obecnym Uniwersytecie Liturgicznym. Używał określenia “misterium” jako droga, na której odkrywa się Chrystusa. Oskarżony został o używanie pogańskich pojęć do opisywania tajemnic wiary. Jednak gdy papież również użył tego sformułowania, cofnięto Odo zakaz nauczania.
Według niego liturgia to teologia trynitarna, a nie jedynie przepisy prawa. Nie jest ona jedynie przypomnieniem pewnych faktów, ale trwa nadal. Podkreślał rolę tradycji. Potrafił wydobywać “skarby” z historii Kościoła. Zwrócił uwagę na ekumenizm. W 1948 r. w Wielką Sobotę w czasie śpiewu Exsultetu zasłabł i po kilku godzinach zmarł. Był człowiekiem posiadającym ogromną wiedzę, z którą powszechnie się liczono. Na co dzień jednak nie pozwalał tego dostrzec, zniżając się w rozmowie do rozmówcy. Nie przytłaczał swoim autorytetem, wolał pozostać w cieniu.
Daniel Korzeniowski