Na spotkaniu Diecezjalnej Diakonii Liturgicznej, które odbyło się 7.03.2016 r., Ksiądz Stanisław Mieszczak przybliżył nam sylwetkę jezuity ojca Josepha Andreasa Jungmanna, który był związany z ruchem odnowy liturgicznej.
O. Joseph Andreas Jungmann urodził się 16.11.1889 r. w Sand in Taufers w południowym Tyrolu. Ukończył seminarium duchowne w Brixen i w 1913 r. razem z bratem przyjął święcenia kapłańskie w katedrze w Brixen. Poświęcił się pracy duszpasterskiej. Od swojego ojca odziedziczył zainteresowanie historią, co miało duży wpływ na jego późniejszą działalność naukową. W 1917 r. postanowił przenieść się do Zakonu Jezuitów, na co uzyskał zgodę biskupa diecezji Brixen. W 1923 r. odbył studia w Innsbrucku, gdzie następnie od 1925 r. wykładał katechetykę, liturgikę i pedagogikę na Leopold-Franzens-Universität Innsbruck. Zarówno doktorat, jak i habilitację obronił z teologii pastoralnej. Habilitacja, obroniona w 1925 r., dotyczyła obecności Chrystusa w modlitwie liturgicznej. Od 1930 r. był profesorem nadzwyczajnym, a w 1934 r. uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. Był także dyrektorem „Zeitschift für katolische Theologie”.
O. Joseph Andreas Jungmann prowadził badania nad historią formy liturgicznej. Spotykał się z ruchami odnowy liturgicznej m.in. w Breslau, w opactwie Maria Laach oraz w opactwie w Solesmes. Rozbudowane studia historyczne doprowadziły o. Jungmanna do wielu źródeł, które ukazywały rozwój różnych form liturgicznych w Kościele katolickim. Początkowo jego odkrycia nie zostały przyjęte, został nawet na pewien czas zawieszony w prowadzeniu wykładów. Ponadto w pracach historycznych o. Jungmann poruszył kwestię różnych obrządków chrześcijańskich oraz przedstawił rozwój różnych obrzędów w innych obrządkach chrześcijańskich, co następnie zostało zawarte w Konstytucji o Liturgii Świętej. Drugą dziedziną zainteresowań o. Jungmanna była katecheza, gdzie poruszał kwestie sposobu przekazu Ewangelii, podkreślał i tłumaczył słowo kerygmat, które według niego nie oznaczało tylko wiedzy, lecz także przekaz treści ewangelicznej, która nie ogranicza się do słów, ale te słowa przenoszą Łaskę. Przybliżał wszystko co dotyczyło Mszy Świętej. Prowadził konferencje „De Sancta Missa”, a jego najważniejszym dziełem jest „Missarum Sollemnia”, w którym przedstawił historię obrzędu Mszy Świętej i odmitologizował pewne formy liturgiczne.
O. Joseph Andreas Jungmann miał także bardzo dobry kontakt ze studentami, którzy podkreślali, że jego wykłady miały wewnętrzny blask i były konkretne. Za najciekawsze studenci uważali seminaria naukowe, prowadzone przez o. Jungmanna. Ponadto studenci uczestniczyli w Mszach Świętych, sprawowanych przez o. Jungmanna.
O. Joseph Andreas Jungmann był konsultantem Soboru Watykańskiego II, uczestniczył w pracach komisji przygotowawczej oraz podkomisji „De Missa”, która zajmowała się odnową liturgii i poszukiwaniem jej właściwych form. O. Jungmann umarł w 1975 r.
Na spotkaniu Ksiądz Stanisław przeczytał także fragment książki o. Josepha Andreasa Jungmanna pt.: „Sprawowanie liturgii. Podstawy i historia form liturgii”, w którym autor stwierdził, że przez liturgię należy rozumieć Służbę Bożą Kościoła, gdzie szczególnego znaczenia nabiera misterium kultu (jednoczenie z Chrystusem).
Adam Kozień