W tym roku po raz pierwszy (tekst powstał w roku 2013) w czwartek po Zesłaniu Ducha Świętego, obchodzimy nowe święto w Kościele Katolickim. Chodzi o święto noszące tytuł: Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana. Powstało ono z inicjatywy papieża Benedykta XVI, na podstawie doświadczeń duchowych Roku Kapłańskiego (2009/2010), a także jako duchowy efekt dnia modlitwy o uświęcenie kapłanów, wprowadzonego przez Jana Pawła II w 1995 roku. Przygotowano zatem specjalne teksty liturgiczne, zatwierdzone 23 lipca 2012 roku.
W nowym formularzu mszy świętej Kościół prosi o łaskę wierności dla kapłanów, których Chrystus wybrał na sługi i szafarzy Jego tajemnic. Akcent zostaje więc postawiony na modlitwę za kapłanów, których Chrystus wybrał, a oni zaakceptowali tę łaskę. Teraz trzeba, aby w tym postanowieniu wytrwali do końca. Jednak w modlitwie nad darami i w modlitwie po komunii Kościół prosi również dla wszystkich uczestników liturgii o łaskę zjednoczenia się z ofiarą Chrystusa i z Jego miłością.
Wybrane czytania podejmują znane nam dobrze wydarzenia biblijne. W roku „A” przywołuje się obraz Abrahama składającego w ofierze swojego syna Izaaka, którego jednak Bóg oszczędził (Rdz 22,9-18). W Ewangelii zaś widzimy Chrystusa przygotowującego się do złożenia ofiary z samego siebie i Jego Ojciec nie oszczędza (Mt 26,36-42). Czytania w roku „B” mówią o nowym przymierzu na odpuszczenie grzechów (Jer 31,31-34), które realizuje się Tajemnicy Jezusa Chrystusa (Mk 14,22-25). Wreszcie w roku „C” widzimy jak Bóg powołuje proroka Izajasza przez zbliżenie go do siebie i uświęcenie (Iz 6,1-4.8), a w Ewangelii Chrystus prosi Ojca o uświęcenie swoich Apostołów (Łk 17,1-2.9.14-26). Myśl o kapłaństwie Jezusa Chrystusa jest przedstawiona także w trzech perykopach z listu do Hebrajczyków (Hbr 10,4-10; 10,11-18; 2,10-18), rozłożonych na trzy lata.
Święto to przynosi nam łaskę, która pomaga w kontemplacji Chrystusa Arcykapłana, pobudza nas do modlitwy za kapłanów, których posługa jest darem Jego Boskiego Serca, a wreszcie samym kapłanom ubogaca serce i wolę do ochotnego dążenia do świętości, wiernego wypełnienia posługi i szczerego oddania się służbie Bogu i dla zbawienia ludu Bożego. Z tego względu święto to jest bardzo potrzebne w Kościele.
ks. Stanisław Mieszczak SCJ